Batı ve Doğu’da Müslüman olmayan toplum havzalarında ortaya çıkmış teknik biçimlenmeleri ve iktisadî- politik organizasyonları “uygarlık” kavramı ile karşıladık. Müslüman toplumların uygarlığa dönüştükçe “medeniyet” olgusundan kopuşuna işaret ettik. İslâmMedeniyeti’nin doğuşu ancak ahkamı yaşayan bir İslâm Toplumunun ortaya çıkışı ile mümkün olacaktır. Medeniyetİslam dininin ilkeleri ile yaşamayı seçmiş bir toplumun varlığı ile zuhur edecektir.
Bu toplum kendi kültür ve tekniğini üretir ve bunu adalet/imar/iktisadî tesanüd haline getirdiğinde yeryüzünde ahlâk nizamı doğar. Bu manadamedeniyetin sürekliliğinden bahsedilemez. Medeniyet, teknik-ilim değil; Müslüman halkların iktisadî, içtimaî dindarlığıdır. Teknikler, eşyalar, yol, köprü, vb. bilimsel gelişmeler, vs. konular ise kültürdür. Her din kendi oluşturduğu toplumun rasyonel düşüncesine göre kültür üretir. Asıl çatışma Uygarlıklar ile Medeniyet arasındadır.
Medeniyet biz Müslümanların toplumsal dindarlığımızda tezahür etmektedir. Ev- mahalle- cami- bedesten- vakıf- şehir kuran fıkıh ve hukukun inşa ettiği adil nizamdır. Medeniyet, toplumu cemaatten (aileden) başlatır ve her halkada daha geniş bir cemaatle yapısallaşır.
Uygarlıklar ise ya birey modelleridir ya da klan/aşiret sistemleridir. İslam hane temelli yapısıyla bu ikisinden de berîdir. Müslüman toplumsallığın yeniden inşası gerçekleşmedikçe bir "medeniyet" kurulamayacağı düşüncesi bu kitabın hareket noktasıdır.