Felsefenin rahminin dil olduğunu düşünüyoruz. Bu bab’da daha en başında Müfid’in konu başlığı olan “Felsefenin eksik tecessümü: Dil” ifadesinin ‘eksik’ bir yargı olduğu kanaatini belirterek metnime başlangıç vermek isterim.
Kanaatimce dil, felsefenin eksik bir tecessümü değil bizatihi tecessümüdür. Dil ile eyleyemediğimiz hikmetler vardır. Ve elbette manalar da… Her mananın felsefe olmayacağı bir tarafa, hikmetler zaten dil’e geldiklerinde ancak felsefe olurlar. Bu cihetle ‘felsefe’, hikmeti fark ediş ve bunu dil’e getiriş hadisesidir. Bu hadise, dili sadece bir dizinden ibaret sayanların (örn: F. D. Saussure) sandığı gibi dilin dizinlerine sıkışmış bir ifadeler bütünü de değildir.
Bunu biz yakinen kendi irfan geleneğimizde rahatlıkla görebiliriz. İrfan geleneğindeki iki kelimelik bir tamlamada yahut tek hecelik bir yargıda dahi dil ile deruni hikmetin tecellisini bulabilirsiniz… Örneğin tasavvuftaki hüve, yani “O” zamiri, içerisinde milyonlarca sayfalık bir hikmeti, bir manayı bar…
Kanaatimce dil, felsefenin eksik bir tecessümü değil bizatihi tecessümüdür. Dil ile eyleyemediğimiz hikmetler vardır. Ve elbette manalar da… Her mananın felsefe olmayacağı bir tarafa, hikmetler zaten dil’e geldiklerinde ancak felsefe olurlar. Bu cihetle ‘felsefe’, hikmeti fark ediş ve bunu dil’e getiriş hadisesidir. Bu hadise, dili sadece bir dizinden ibaret sayanların (örn: F. D. Saussure) sandığı gibi dilin dizinlerine sıkışmış bir ifadeler bütünü de değildir.
Bunu biz yakinen kendi irfan geleneğimizde rahatlıkla görebiliriz. İrfan geleneğindeki iki kelimelik bir tamlamada yahut tek hecelik bir yargıda dahi dil ile deruni hikmetin tecellisini bulabilirsiniz… Örneğin tasavvuftaki hüve, yani “O” zamiri, içerisinde milyonlarca sayfalık bir hikmeti, bir manayı bar…
- Bağlantıyı al
- Google+
- E-posta