Müfîd

İnsan çoğu zaman neyi niçin istediğini kestiremez. Bir anda bir şeyler olup biterken kendini onun içinde bulu verir. Yaşadığı çevre, çevresindeki insanlar da çoğu zaman bu seçemedikleri arasındadır. Yani hepsi olmasa da bir kısmı öyledir. Seçebildiği kısımları ise sadece aynı davâ ve aynı yolu paylaştığı insanlar teşkil etmektedir. Kişi çoğu zaman en ehemmiyetli meziyetlerini de yolada yoldaşlık eden insanlardan alır. Yani, bir muhabbet hâsıl olur, herkes nasibi olduğu kadarını alır. Eğer bunun idrakinde olunmasa istemsiz bir şekilde dahil olduğu ve seçemediği çevre insanın bütün benliğine sirayet edebilir. Bu sirayetten insanın düşünce dünyası da nasibini alır. Düşünce dünyası, insanın iç alemine bağlı olduğu kadar dışarda varolanlarla alakalı ve onlara da bağlıdır. İnsanın idrak seviyesi de insanın çevresine göre ve çevresinde olup bitenlerle şekillenir. Nasıl ki su kenarında olan toprak gül bahçesine döner ve gül’den gül dererlerese, bunun zıddına da toprak çorak olursa olan su…