Yıllar evvel masaya oturduğumda karşımda duran insanlar dedi gözlerimin içine baktıklarında gözlerimin içine bakar olduklarını bilirdim. Şimdi karşımda duran insanlarda da görüyorum aynı içten bakışları. Nerede bu felaket tellallığı yapan müneccimler, kıyametin habercileri muvakkitler nerede?
Zamanlar üstünde bir feryattır insanın olumsuzluklar karşısındaki feryadı. Nerede duruyorsa insan, orada yolunda gitmeyen ne varsa ona feryat eder. Elbette daha iyisini, daha kalitelisini arzu ettiğinden dolayıdır.
Dünya, ülkeler, şehirler, aileler zaman zaman birer seyirciyi bu olumsuzluklar karşısında ve zaman zamanda sahadaki futbolcuyu oynuyorlar. Hakikatin yakınına yaklaşmak elbette korkunç değildir. Her ışık elbette ateş değildir. Güneş gibi aydınlık günler her çağda elbette yaşanacak. Tribünde oturmak ya da saha da olmak hallerimiz daim olmayacak, zaman zaman koşacak, ter atacak ve kazanacağız.
Hep gol yiyor ama hakikat? Hep de böyle diyorsun da birkaç gol atsan ya? Gol atamıyorsun madem buyur defansa!
Gözlerine baktığımda gözlerime bakan, birlikte iken birlikte olduğumuz insanlar var. Tribünden izliyoruz maçı. Çağı kurtarmak adına antremanlar yapmak niyetindeyiz. Tribünde oturmaktan yorulduk. Dinlenmek için koşmak lazım. Koşalım.
Çok fark var arada, şampiyon biter mi bu lig. Kazanır mıyız?
"Zaferle değil üzerimize düşeni yapmakla mükellefiz."
“Allah’ını seven defansa gelsin.”