Biz kimseye acı çektirmemek; işte gerçek iyilik budur düsturunu kaybettiğimizde bu şiarın yerini elbette bir şeyler dolduracaktı.
Evren elbette boşluk kabul etmeyecek ve bizim bağ yapamadığımız araziler kurak bir çöl yahut verimsiz dağlar olacaktı.
Özüne inilen, künhüne vakıf olunan bilgilerin yerine amiyane malumatlar ile sürülen yaşamın kalitesi elbette bir olamazdı.
Ne kadar sağlam olursa olsun çatının ağaçları ve ne kadar iyi usta olursa olsun dülger kurtçuklara bir defa fırsat verilmişti.
Biz çatıyı tutmaya mamur o ağaçları kurtçukların içten içe çürütebileceğini düşünmeden kendi hallerine bıraktık.
Ne kurtçuğu? Ne ağacı? Ne anlatıyorsun? SENİN HİKAYENİ! Bizim hikayemizi anlatıyorum.
Hepimizin hikayesi aynı. Öze vakıf olmak iddiasından vazgeçip biçime biat edenler özlerini zedelerler. Biz zedeledik özümüzü.
Tarihimizi, sanatımızı, edebiyatımızı, felsefemizi, medeniyetimizi... Azar azar zedeledik. Biz bunu kendimize kendimiz yaptık.
Bir düşünce adamının söylediği gibi: "Cevizin özüne inmeyenler, tamamını kabuk zannederler." Düsturunca biçim her şey oldu.
Hayrete düşmüyor, yardıma koşmuyor, kendimize ve geçen zamanlarımıza dönüp nasıl geçmiş diye bakmıyoruz.
Durduğumuz yere bir bakalım. Neredeyiz biz? Bu rüyanın içine nasıl düştük? Bir anda nasılda bulduk kendimizi bu dünyada?
Kendimizi emin kılmak için çaba harcadığımız, hayretler içre, hayranlık üzre olduğumuz zamanlara ne oldu?
Kim var? Diyor bak şuracıkta kıvranan adam. Ne oldu öne atıldığımız zamanlara?
Aldırmadan geçip gitme. Görmemezlikten gelme. İnsan olmak erdemine böylesine zulüm etme.
Böylesi bir uykudan bizi uyandıracak olan nedir? Kimdir? Biçime değil öze talip olduğumuz zamanlara rücu nasıl sağlanır?
Yaşlı gözleri silecek el nerede? Unuttuğumuzu hatırlatacak ses nereden yükselecek? Sesleri idrak edecek zihinler nasıl bulunacak?
Bir anınızı bile boş geçirmeyin, acıyın kendinize diyen düşünürü kim tutup rehber edinecek?
Biz ne yaptıysak kendimize kendimiz yaptık. Olduğumuz yerden başlayalım diyor şair. Bir diğeri seni savunuyorum sana karşı diyor.
Nihayet birisi neden gülüyorsun, anlattığım senin hikayen diyor. Anlattığım bizim hikayemiz sevgili dost. Kaybettiklerimizi hatırlamalı. Neyi kaybettiğimizi hatırlamalı.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumunuz alınmıştır. Teşekkür ederiz.