FETHULLAH TOPAL - SONSUZ BİR ŞİMDİ

Dünün daha iyi olduğu inancı ve yarınların daha iyi olacağı inancı sorgulanmaya değer bir meseledir.

Ve Abraham Cowley'in ''Geçmiş ve gelecek yoktur, yalnızca sonsuz bir şimdi vardır'' sözü de üzerinde düşünülmesi gereken bir meseledir.

Dünün insanının bizlerden daha iyi olduğunu düşünmek ve yarının insanlarının daha kötü olacaklarına inanmak ise bir başka meseledir.

Dünle beraber gitti cancağızım,

Ne kadar söz varsa düne ait, 

Şimdi yeni şeyler söylemek lazım,

 diyen Hazretin sözleri ise güzel mesele...

Dünü, günü, yarını düşünmek, kaderin cilvesinin bizi bunları düşünmeye itmesi ise asıl mesele.

Dün, gün, yarın. Avuçlarının içinde; olmuş olan, olan, olacak olan.

Hakikat; Dünün insanının güzel olması mı? Yarının insanının kötü olacağına inanmak mı? Bugüne, an'a, odaklanmak mı?

Dün; avuçlarımızda olmuşsa, Bugün; avuçlarımızdaysa, Yarın; avuçlarımızda olacaksa, zamanı tutuyorsak, hakikati tutmak mıdır bu?

Hakikati bulmak mıdır, tutmak mıdır, bırakmak mıdır mesele?

Sonsuz bir şimdi olduğuna inanmak, Türkiye'nin nüfusu 13 milyonken "35 milyondur" diyen, ölüleri de sayan şaire hakaret değil midir?

Yarın'ın kötülerin olacağına inanmanın, 

"Onlar bilmiyorlar, bilseler yapmazlardı. Belki çocukları anlar bizi" hadisine neresi benzer?

Dünde, günde, yarında değilse hakikat, sende bilmiyorsan, bize neyin hükmünü veriyorsun?

Düne mesele dedin, güne mesele dedin, yarına mesele dedin, hepsinin avuçlarımızda olduğunu söyledin...

Ama hakikat değil o tuttuğunuz diyorsun şimdi bizlere! Nedir peki?

Bilmiyorum. Arıyorum.

Bu da ne şimdi? Abraham, Mevlana, dün, bugün, yarın... Bunları niye anlattın bize?

Mesele, mesele, mesele diye ne demeye topladın bizi etrafına? Hakikatten bi habersen neden dinledik seni?

Dost meclisinde konuşuruz yol alırız diye. Efkarlanır, yolumuza şevkimizi artırırız diye. Meseleler biraz aydınlanır belki diye.

Kötü mü ettim?

Şimdi diğerleri tamam oldu da; bu mu mesele?