Meşhur metafordan istifade ile söylersek, insan da pekâlâ bir metindir. Burada, onun, kitaptan tek farkı, kendisini, her şeyden sonra değil önce yıkması gerekliliğidir. Nasıl kendisini her şeyden sonra yıkmak kitabın varoluş imkânını oluşturursa, kendisini her şeyden önce yıkmak da insanın varoluş imkânını oluşturur. Her şeyden önce kendisini yıkmayan insan, her şeyden sonra kendisini yıkmayan kitap gibi, beyhudedir. Peki, insan, nasıl olur da kendisini her şeyden önce yıkar?
“Dünya-içinde-varolmanın varlıksal kalıbı ‘dert’tir.”(Heidegger)