Araştırmacı yazar M. Şinasi Acar, yıllar süren araştırma ve incelemelerinin ürünü olan Osmanlı’dan Bugüne Gözümüzden Kaçanlar’ın, yepyeni araştırma ve inceleme bulgularıyla hazırlanmış geliştirilmiş 2. baskısında, gözümüzden kaçmış (belki de göz ardı edilmiş), kamuoyunca yanlış, eksik ya da az bilinen kimi konuları okuyucularla paylaşıyor.
Kuşkusuz, karanlıkta kalmış tüm tarihsel gerçeklikleri aydınlatmak gibi bir amaç taşımayan kitap, yapılacak yeni çalışmalara esin kaynağı olarak, geçmiş değerlerimizin gelecek kuşaklara aktarılmasının önünü açmayı hedefliyor.
Kitapta yer alan en dikkat çekici araştırma sonuçlarından biri, 1773 ve 1883 tarihli iki ayrı rozeti olan İstanbul Teknik Üniversitesi’nin gerçek kuruluş yılı!. Yurtiçinden ve yurtdışından arşiv belgelerine ve kaynaklara ulaşarak İTÜ’nün gerçek kuruluş yılına ilişkin yepyeni bir sav ileri süren Acar’ın bu konudaki görüşü şöyle:
"İkinci baskıya eklenen “Hendese-i Mülkiye Mektebi” bölümünde –benim de mezunu olmakla gurur duyduğum– ülkemizin güzide eğitim kurumu İstanbul Teknik Üniversitesi’nin kuruluş tarihine ilişkin gözden kaçmış kimi önemli ayrıntıları ilgiyle okuyacağınıza eminim. Bu vesileyle, hâlen M.S.B. Askeralma Bölge Başkanlığı olarak kullanılan, eskinin Mühendishâne-i Berrî-i Hümâyûn binasının, bu kimliğinin farkına varılarak, Türk Teknik Eğitim Tarihi Müzesi veya İTÜ Müzesi olarak kullanıma açılmasını diliyorum."
İTÜ’nün gerçek kuruluş yılının yanı sıra aşağıda örnekleri verilen kimi soruların yanıtlarını da bu kitapta bulabileceksiniz:
Matbaanın Osmanlı’ya Sultan III. Ahmed döneminde, 1729’da, Avrupa’dan 273 yıl sonra geldiğinin söylenmesine karşın, aslında İstanbul’da ilk kitabın 1493’te –Gutenberg’den yalnızca 37 yıl sonra– basıldığını;
Sinan’ın, bir mimarlık başyapıtı olduğu ölçüde bir mühendislik harikası olan Süleymaniye Camisi’nin hava filtrasyonu ve akustiği için bulduğu özgün mühendislik çözümlerini;
16. yüzyılın en güzel çinilerini barındıran Arakiyeci İbrahim Ağa Camisi’nin nerede olduğunu ve ilginç yapım öyküsünü;
20. yüzyılın en büyük hattatlarından Halim Efendi’nin Harf Devrimi’nin hemen sonrasında Latin alfabesine çok hızlı bir geçiş yaparak bu yolda da birbirinden güzel eserler ürettiğini;
Farkında olmadığımız “sadaka taşları” ile her biri geçmişin kent mobilyaları olarak değerlendirilebilecek “hizmet taşları”nın, Osmanlı kent ve sosyal yaşamında ne denli önemli bir yer tuttuğunu;
Ünlü mizah yazarı Aziz Nesin’in Güzel Sanatlar Akademisi’nde Kâmil Akdik, İsmail Hakkı Altunbezer, Necmeddin Okyay ve Süheyl Ünver gibi dönemin en ünlü hocalarından iki yıl boyunca hat, tezhip ve minyatür dersleri aldığını ve hem Arap hem de Latin harfleriyle bir hattat kadar güzel yazdığını biliyor muydunuz?
M. Şinasi Acar Hakkında
10 Şubat 1939 İstanbul doğumludur. Memur çocuğu olması nedeniyle ilk ve orta öğrenimi sırasında Ankara, İstanbul, Bodrum ve İzmir’deki çeşitli devlet okullarında okumuş ve 1962 yılında İTÜ Elektrik Fakültesi’nden yüksek mühendis olarak mezun olmuştur. Bir yıl kadar İzmir Eshot Elektrik Şebeke Müdürlüğü’nde çalıştıktan sonra askere gitmiş ve askerliğini 1963-65 yılları arasında, Ankara’da Mamak Muhabere Okulu ve İnşaat Emlâk Dairesi Başkanlığı’nda mühendis olarak yapmıştır. Terhis olunca birkaç ay Betontaş A.Ş.’nin Ankara Bürosu’nda görev alan Acar, 1966 yılı başında Eskişehir’de Eston A.Ş.’de göreve başlamış ve 1992’ye değin bu şirketin Genel Müdür Yardımcılığı ve Genel Müdürlük görevlerini üstlenmiş; 1992-99 yılları arasında Zeytinoğlu Holding A.Ş.’de Grup Başkanı olarak çalışmış; bütün bu dönemlerde ek olarak çeşitli şirket, sendika ve vakıflarda yönetim kurulu üyesi olarak görev yapmıştır. 1984-2003 yılları arasında Nesin Vakfı’nın yönetim kurulu üyeliği ve başkanlığı görevini üstlenmiştir.
Evli ve biri erkek diğeri kız iki çocuk sahibi olan Acar, 2002-15 yılları arasında Eskişehir Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Bölümü’nde “Türk Hat Sanatı” seçmeli dersini vermiştir. Türk Hat Sanatı (1999), Gelimli Gidimli Dünya (2004), Türkiye’de Beton Prefabrikasyonun Tarihçesi (2006), İstanbul’un Son Nişan Taşları (2006), Tavşanlı Zeytinoğlu Halk Kütüphanesi (2007), –Sevim Selamet’le birlikte– Eskişehir Bibliyografyası (2009), Eskişehir-Zaman, Mekân, İnsan (2009), Bentler ve Sinan’ın Suyolu (2010), –Atilla Bir ve Mustafa Kaçar’la birlikte– Güneş Saatleri Yapım Kılavuzu (2010), –Atilla Bir ve Mustafa Kaçar’la birlikte– Rubu Tahtası Kullanım Kılavuzu (2010), –Atilla Bir ve Mustafa Kaçar’la birlikte– Takiyüddin’in Gözlem Araçları (2011), Osmanlı’da Günlük Yaşam Nesneleri (2011, Geliştirilmiş 2. Baskı 2015), –Atilla Bir ve Mustafa Kaçar’la birlikte– Anadolu’nun Değirmenleri (2012), Osmanlı’dan Bugüne Gözümüzden Kaçanlar (2013, Geliştirilmiş 2. Baskı 2016), Osmanlı’da Sportif Atıcılık Nişan Taşları (2013) ve –Atilla Bir ve Mustafa Kaçar’la birlikte– Rubu Tahtası Yapım Kılavuzu (2014) adlı kitapları yayımlanmış olup ilk kitabı Rusça’ya çevrilmiştir.
Ayrıca, çeşitli gazete ve dergilerde –toplamı 100’ü aşkın– röportajları, prefabrikasyon, enerji ve özelleştirme üstüne teknik yazıları, geleneksel Türk sanatlarıyla ilgili araştırma ve incelemeleri ve yurtdışı gezi notları yayımlanmıştır. Nesin Vakfı Ödülü ve Türkiye Prefabrik Birliği Hizmet Ödülü sahibidir.
Osmanlı’da Günlük Yaşam Nesneleri adlı kitabı Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Sedat Simavi Vakfı tarafından “Sosyal Bilimler” dalında 2011 yılında “Övgüye Değer Eser” ödülüne lâyık görülmüştür.